Włoskie prawo nie określa jasno wysokości minimalnego wynagrodzenia. Jego wysokość zależy od zbiorowych uzgodnień i jest ustalana odrębnie dla każdego sektora aktywności zawodowej. Wynagrodzenie może być ustalone na poziomie kraju lub na poziomie regionalnym (na podstawie umowy między związkami zawodowymi - CCNL Contratto Colletivo Nazionaledi Lavoro). Zgodnie z większością CCNL pracownikom przysługuje13te (w grudniu) i 14te (w czerwcu) uposażenie.
Za pracę w dni świąteczne pracownicy otrzymują podwójną stawkę wynagrodzenia.
Przykładowe stawki wynagrodzenia za pracę:
dyrektor fabryki - 5004 euro/miesiąc,
specjalista ds.administracji - 1118 euro/miesiąc,
główny księgowy - 1866 euro/miesiąc,
analityk informatyk 2144 euro/miesiąc,
redaktor naczelny gazety - 2263 euro/miesiąc,
pracownik działu administracji w wydawnictwie - 10 euro/godzinę,
tłumacz przysięgły polsko-włoski,
pracujący na zlecenie sądu - ok. 30 euro/strona tekstu,
lekarz na stypendium specjalizacyjnym - ok. 900 euro/miesiąc,
lekarz konsultant - ok. 1500 euro/miesiąc,
telemarketer - ok. 10 euro/godzinę,
kelner w pubie - 6-7 euro/godzinę,
monter basenów ogrodowych - ok. 900 euro/miesiąc,
pomoc domowa - ok. 600 euro + wyżywienie i mieszkanie,
robotnik na budowie - od 50 do 100 euro/dzień,
studentka opiekująca się dzieckiem - ok. 180 euro/tydzień (ok. 20 godzin tygodniowo).
Praca w nadgodzinach jest wynagradzana dodatkowo. Przykładowo dla branży mechanicznej:
pierwsze dwie nadgodziny + 25%, następne + 35%
przy pracy zmianowej w święta + 55%
przy pracy zmianowej w nocy w święta + 75%
Warunki płacy i pracy określone są przez zbiorowe kontrakty pracy CCNL (Contratto Colletivo Nazionaledi Lavoro)dla poszczególnych 14 sektorów działalności zawodowej: rolnictwo, chemia,mechanika, tekstylia, żywność i przemysł rolny, budownictwo, poligrafia i rozrywka, handel,transport, kredyty i ubezpieczenia, firmy usługowe, administracja państwowa, instytucje prywatne,inne.
Każdy z sektorów jest dodatkowo podzielony na kategorie, np. sektor budowlany na kategorie: cementową, kamieniarską, drewnianą, budowlano-rzemieślniczą, budowlano-przemysłową itp.
Zgodnie z art. 2020 włoskiego kodeksu cywilnego każdy pracownik, po zakończeniu stosunku pracy, ma prawo do uzyskania od pracodawcy odprawy (tzw. trattamento di fine rapporto - TFR). Odprawa jest obliczana w ten sposób, iż jej maksymalna wartość wynosi 1/13,5 rocznego wynagrodzenia, za każdy rok pracy. Odprawa podlega corocznej waloryzacji.
Utrata pracy
Utrata pracy przez pracownika z Polski lub jakiegokolwiek innego państwa UE z przyczyn niezależnych, pozwala na utrzymanie praw jakie przysługują rodzimym pracownikom. Spełniając określone ustawą kryteria (przy opłaconych 52 tygodniach składek na ubezpieczenie społeczne w okresie ostatnich 2 lat), w sytuacji zwolnienia przez pracodawcę, osobie przysługuje zasiłek dla bezrobotnych (sussidio di disoccupazione).
Na portalu Consiglio Nazionale dell'Economia e del Lavoro(Krajowa Rada Gospodarki i Pracy): www.cnel.itmożna znaleźć treść CCNL dla poszczególnych sektorów.
Osoby, które chcą pozostać we Włoszech tylko na czas określony związany z wykonywaną pracą sezonową, mogą wpisać się do rejestru mieszkańców tymczasowych. W takim przypadku urzędnik Biura Ewidencji Ludności (Uficio dell'Anagrafe)w gminie pobytu (Comune)wystawi osobie zainteresowanej zaświadczenie wpisu tymczasowego.
By uzyskać w/w wpis pracownik sezonowy powinien przedstawić następujące dokumenty:
ważną umowę o pracę (ewentualnie tzw. lettera di assunzione, tj. deklarację pracodawcy o intencji zatrudnienia, zawiadomienie o zatrudnieniu wysłane do biura pośrednictwa pracy - comunicazione al. Centro per l'impiego);
paszport lub dowód osobisty kraju pochodzenia, ważny na wyjazd z tego kraju;
włoski numer identyfikacji podatkowej (codice fiscale) wydany przez kompetentny terytorialnie włoski urząd podatkowy (Agenzia delle Entrate);
podanie o wpis tymczasowy.
Wpis w rejestrze mieszkańców wygasa najpóźniej po upływie roku od daty jego dokonania. Ani ustawa ani okólniki Ministerstwa Pracy (Ministero del Lavoro)nie określają tygodniowego czasu pracy, okresu ani wynagrodzenia minimalnego dla umów o pracę sezonową gwarantujących uzyskanie statusu pracownika, a co za tym idzie, uzyskanie dostępu do wszystkich świadczeń przewidywanych przez prawo unijne i konwencje międzynarodowe.
Pomoc w sytuacji sporu z pracodawcą
Prawo włoskie przykłada szczególną wagę do ochrony pracownika. W wypadku, gdy polski pracownik uzna, że jest poszkodowany przez pracodawcę, może zwrócić się o pomoc bezpośrednio do związków zawodowych. Największe we Włoszech to CGIL (www.cgil.it),CISL (www.cisl.it), UIL (www.uil.it),które mają swoje siedziby w każdym włoskim mieście. Dysponują one bardzo dużym doświadczeniem w prowadzeniu postępowań w sporze z pracodawcą. W pierwszej fazie ma miejsce próba mediacji pomiędzy stronami, a w sytuacji gdy nie odniesie ona zadawalającego zainteresowanych rezultatu, sprawa oddawana jest do sadu pracy.
Alternatywą jest samodzielne skontaktowanie się pracownika z włoskim adwokatem, który specjalizuje się w prawie pracy. Lista obrońców z całego terytorium Włoch znajduje się np. na stronie internetowej Państwowej Rady Adwokackiej mieszczącej się przy włoskim Ministerstwie Sprawiedliwości - Consiglio Nazionale Forense presso il Ministero Italiano della Giustizia (www.cnf.it).
poleca:
Studentnews.pl