Belgia

Płace są ustalane w układach zbiorowych, które zawierane są pomiędzy związkami zawodowymi, a przedstawicielami pracodawców. Układy zbiorowe regulują główne aspekty wynagrodzenia oraz organizacji pracy.

W Belgii rozróżnia się dochód netto i brutto. Dochód netto to kwota rzeczywiście otrzymana przez pracownika. Jest ona równa dochodowi brutto pomniejszonego o składki na ubezpieczenia społeczne oraz podatku pobrane bezpośrednio u źródła od pracowników przez pracodawcę. Płace określane przez układy zbiorowe są płacami brutto.

Pensje muszą być wypłacane co dwa tygodnie robotnikom oraz co miesiąc dla pracowników zatrudnionych na pensjach miesięcznych. Datę wypłaty oraz częstotliwość wypłat, jak również informacje nt. minimalnej stawki wynagrodzenia, indeksacji wynagrodzeń, dodatków takich jak np. roczna premia, bony żywnościowe, dodatek za pracę na zmiany, za pracę w nocy lub weekend określają układy zbiorowe.

Jeśli zarobki nie są określone przez układy zbiorowe, wówczas pracownik ma prawo do gwarantowanej płacy minimalnej. Od 1975 r. jej wysokość jest wynikiem ustaleń między partnerami społecznymi. Gwarantowana płaca minimalna dotyczy pracowników w wieku powyżej 21 lat zatrudnionych na pełen etat w sektorze prywatnym. Osoby zatrudnione w niepełnym wymiarze czasu pracy otrzymują wynagrodzenie obliczone proporcjonalnie do liczby przepracowanych godzin.

W 1988 r. partnerzy społeczni wprowadzili 2 dodatkowe stawki płac minimalnych dla osób, które mają 21,5 lat i pracowały przez okres min. 6 miesięcy, oraz osób w wieku 22 lat i więcej posiadających co najmniej 1 rok stażu pracy.

Od 1 maja 2011 minimalna gwarantowana płaca brutto dla osób zatrudnionych na pełen etat wynosi:

Dla młodocianych pracowników w wieku od 16 do 20 roku życia płaca minimalna stanowi procent gwarantowanej stawki minimalnej lub płacy określonej przez układ zbiorowy.