We Francji obowiązuje 35-godzinny tygodniowy wymiar czasu pracy (151,67 godzin rocznie). Ograniczenie to nie dotyczy niektórych grup pracowników, m.in. przedstawicieli handlowych, kierowników czy służby domowej. Za pracę powyżej tygodniowego limitu czasu pracy pracownik musi dostać dodatek za godziny nadliczbowe.
Wszystkie godziny przepracowane w ramach i powyżej 35-godzinnego tygodnia pracy muszą być wynagradzane. Stawka dodatkowego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych jest ustalana układem zbiorowym dla sektora. Nie może ona być niższa niż 10%.
Z braku układu, obowiązują stawki ustalone prawem:
dodatkowe 25% za pierwszych osiem godzin nadliczbowych;
dodatkowe 50% za każdą kolejną godzinę ponad powyższą wartość.
Maksymalny czas nie może przekraczać 10 godzin dziennie lub 48 godzin w tygodniu (w wyjątkowych , uzasadnionych przypadkach 60 godz/tydzień) lub też 44 godzin tygodniowo średnio w okresie 12 następujących po sobie miesięcy. Ponadto pracownik powinien mieć prawo do min. 20 minutowej przerwy średnio co 6 godzin.
W przypadku osób poniżej 18 roku życia i uczniów, czas pracy nie może być dłuższy niż 8 godz. (7 godzin dziennie dla młodzieży poniżej 16 roku życia pracujących w czasie wakacji szkolnych) i 35 godzin/tydzień. Młodemu pracownikowi powinna przysługiwać też co najmniej 30 minutowa przerwa średnio co 4,5 godziny.
Tygodniowy czas pracy nie powinien być dłuższy niż 48 godz., a w przypadku osób przed 18 rokiem życia i uczniów może wynosić maksymalnie 35 godz.
Każdy pracownik ma prawo do 11 godzinnej nieprzerwanej przerwy pomiędzy pracą. Pracownikom poniżej 16 roku życia przysługuje prawo do 14 godzinnej przerwy, zaś osobom poniżej 18 roku życia 12 godzin przerwy.
Praca nocna wykonywana pomiędzy godz. 21 a 6 rano nie może przekraczać 8 godz ./dzień i 40 godzin/tydzień (lub 44 w przypadku umów zbiorowych).
Kobieta ciężarna pracująca na nocnej zmianie powinna zostać przesunięta na zmianę dzienną na okres ciąży.
poleca:
