Francja

Według prawa francuskiego umowa musi definiować obie strony umowy, kwalifikacje pracownika, wynagrodzenie i miejsce pracy.

Prawo precyzuje również elementy umowy, które powinny być podane na piśmie do wiadomości pracownika, chodzi o:

• wskazanie obu stron zawierających umowę,

• miejsce pracy,

• tytuł, stopień, kategorię zatrudnienia lub krótki opis stanowiska

• datę rozpoczęcia,

• przewidywaną długość zatrudnienia w przypadku umowy czasowej,

• długość przysługującego urlopu płatnego,

• okres wypowiedzenia,

• elementy składowe wynagrodzenia i termin jego wypłaty,

• wymiar czasu pracy: dzienny i tygodniowy,

• umowa zbiorowa regulująca warunki zatrudnienia.

Umowa o pracę może mieć formę umowy:

1. stałej (CDI),

2. na czas określony (CDD),

3. tymczasowej,

4. w niepełnym wymiarze godzin,

5. zatrudnienia okresowego.

Umowy stałe

Tego typu umowa jest zawierana na czas nieokreślony, innymi słowy nie jest ustalany pomiędzy stronami jej okres, jednak jest ona najczęściej poprzedzona 2-miesięcznym okresem próbnym, w czasie którego pracodawca lub pracownik mogą ją zerwać bez podawania powodu. Po upływie upływie okresu próbnego pracodawca musi podać konkretny powód, aby zwolnić pracownika.

Umowy na czas określony

Tego rodzaju umowę można zastosować wyłącznie do wykonania określonego, czasowego zadania na ściśle uregulowanych warunkach, na przykład:

• w celu zastąpienia nieobecnego pracownika (np. na urlopie macierzyńskim)

• w przypadku okresowego wzrostu działalności spółki, do pracy sezonowej.

Maksymalny okres, na jaki może zostać zawarta umowa na czas określony (włącznie z odnowieniem) wynosi osiemnaście miesięcy. Umowa CCC może być przedłużona tylko raz na ten sam okres, pod warunkiem, że nazwa stanowiska pracy zostanie zmienio na.

Umowa na czas określony musi być zawarta na piśmie i zawierać dokładne uzasadnienie pracy (np. urlop macierzyński), w przeciwnym razie będzie ona traktowana jako umowa stała.

Umowa na czas określony może zostać rozwiązana wyłącznie w następujących przypadkach: siły wyższej za porozumieniem stron lub z powodu poważnego przestępstwa.

Umowy tymczasowe

Warunki zastosowania tego rodzaju umowy są identyczne jak w przypadku umów na czas określony. W tym przypadku, istnieją jednak trzy strony umowy: tymczaso wy pracownik, agencja pracy czasowej, będąca jego/jej pracodawcą oraz przedsiębiorstwo korzystające, w którym pracuje tymczasowy pracownik.

Pracodawca może skorzystać z pracowników agencji pracy czasowej wyłącznie do wykonania krótkoterminowego zadania określanego jako „misja”.

Nie ma przepisów zabraniających pracownikowi czasowemu opuszczenia agencji pracy czasowej w celu podjęcia pracy w ramach umowy stałej w przedsiębiorstwie, w którym wykonuje on swoją misję.

Umowa o pracę w niepełnym wymiarze godzin

Ta umowa zapewnia status porównywalny do pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze godzin. Nie obowiązuje minimalna ilość godzin roboczych. W praktyce jednak konieczna jest pewna określona liczba godzin, aby zostać objętym ubezpieczeniem społecznym (60 godzin miesięcznie).

W sektorze publicznym praca w niepełnym wymiarze godzin możliwa jest w zakresie od 50% (pół etatu) do 80% pełnego czasu pracy.

Umowy o pracę w niepełnym wymiarze godzin muszą być sporządzane na piśmie.

Zatrudnienie okresowe

Zatrudnienie okresowe dotyczy głównie pracy sezonowej. Umowa ma charakter ciągły dla stałych prac, które jednak mogą zawierać okresy bezczynności wynikające z sezonowego charakteru pracy. Umowy te muszą być sporządzane na piśmie.

Sporządzenie umowy o pracę nie zawsze oznacza, że pracownik został oficjalnie zatrudniony. Najpóźniej pierwszego dnia pracy pracodawca ma obowiązek zadeklarować pracownika w Urzędzie ds. pobierania składek na ubezpieczenie społeczne i świadczenia rodzinne (Urssaf Unions de recouvrement des cotisations de securite sociale et d’allocations familia les odpowiednik ZUS) poprzez złożenie deklaracji o zatrudnieniu DUE (Declaration unique d’embauche). Po kilku dniach pracodawca otrzymuje potwierdzenie rejestracji pracownika. Dokument ten składa się z dwóch części: jedna przeznaczona jest dla pracodawcy, druga dla pracownika. W przypadku kontroli inspekcji pracy pracownik ma obowiązek okazania swojego odcinka deklaracji.