Osoba ubezpieczona w publicznym systemie emerytalno-rentowym (pierwszy filar) jest uprawniona do renty inwalidzkiej (pensie de invaliditate) w przypadku utraty co najmniej 50% zdolności do pracy w wyniku wypadku lub choroby (w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej).
Obecnie wyróżnia się trzy stopnie inwalidztwa: pierwszy stopień odpowiada niezdolności do pracy wymagającej stałej opieki, drugi stopień odnosi się do niezdolności do jakiejkolwiek pracy, ale nie wymagającej stałej opieki, zaś trzeci stopień oznacza utratę co najmniej 50% zdolności do pracy, przy czym inwalida w dalszym ciągu jest w stanie prowadzić działalność zawodową.
Warunek opłacania składek przez pewien okres jest zróżnicowany w zależności od tego, w jakim wieku był ubezpieczony, kiedy stał się inwalidą. Warunek ten nie obowiązuje, jeżeli inwalidztwo jest wynikiem wypadku przy pracy, choroby zawodowej, gruźlicy, nowotworu, AIDS lub pełnienia służby wojskowej.
poleca:
