Ubezpieczenie z tytułu inwalidztwa obejmuje pracowników, którzy przeszli przepisaną terapię medyczną i zostali uznani za zdolnych do pracy, lecz nadal cierpią na poważne dolegliwości anatomiczne lub funkcjonalne, które można obiektywnie ustalić, a które uznaje się za trwałe, które zmniejszają lub niwelują ich zdolność do pracy. Możliwość odzyskania przez inwalidę zdolności do pracy, jeżeli uznaje się ją za niepewną z medycznego punktu widzenia lub długoterminową, nie uchybia takiej klasyfikacji.
Ma to także zastosowanie do sytuacji tymczasowej niezdolności, która w dalszym ciągu występuje na zakończenie okresu maksymalnego, z wyjątkiem przypadku gdy, jeżeli potrzeba terapii utrzymuje się w dalszym ciągu, sytuacja kliniczna danej osoby oznacza, że wskazane jest odroczenie stosownej klasyfikacji (w żadnym razie nie może to przypaść wcześniej niż w ciągu 30 miesięcy od daty rozpoczęcia się tymczasowej niezdolności), gdy trwałe inwalidztwo nie ma zastosowania do czasu przeprowadzenia odpowiedniej klasyfikacji.
Beneficjentami są osoby należące do programu ogólnego, uznane za osoby w sytuacji całkowitego trwałego inwalidztwa, niezależnie od przyczyny, pod warunkiem, że spełniają następujące kryteria: Wymagania:
są one osobami poniżej 65 roku życia w tym momencie i nie spełniają wymogów otrzymania składkowej emerytury, jeżeli inwalidztwo wynika z choroby lub wypadku niezwiązanego z pracą. (Od 2013 r. zostanie podniesiony ustawowy wiek emerytalny
zobacz podpunkt 2.5.1.1 Emerytura).
są zarejestrowani, są członkami lub znajdują się w sytuacji będącej odpowiednikiem członkostwa.
W przypadku gdy inwalidztwo jest skutkiem wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, pracownicy zostaną uznani za członków automatycznie i zarejestrowani, nawet jeżeli ich pracodawca nie spełni swoich obowiązków.
Zgodny z prawem strajk lub zamknięcie zakładu uznawane są za sytuację szczególnej ochrony ubezpieczeniowej.
zaliczyli uprzedni okres składkowy, jeżeli inwalidztwo wynika z choroby niezwiązanej z pracą. Wymagany okres składkowy różni się w zależności od wieku danej osoby.
Dla osób w wieku poniżej 26 roku życia
ogólny okres kwalifikujący: połowa okresu pomiędzy datą ich 16-tych urodzin a datą wystąpienia zdarzenia.
szczególny okres kwalifikujący: nie wymagany.
Dla osób w wieku powyżej 26 roku życia:
ogólny okres kwalifikujący: jedna czwarta okresu pomiędzy datą ich 20-tych urodzin a datą zdarzenia, w każdym wypadku minimum pięć lat.
Szczególny okres kwalifikacyjny: okres jednej piątej wymaganego okresu kwalifikującego musi przypadać:
w ciągu 10 lat bezpośrednio poprzedzających wystąpienie zdarzenia lub
w ciągu 10 lat bezpośrednio poprzedzających datę, w którym wygasło zobowiązanie do zapłaty składek, jeżeli renta została uzyskana w wyniku zdarzenia rejestracji lub jej odpowiednika, bez zobowiązania do opłacania składek. Przepisy tego ustępu mają również zastosowanie do osób, które nie ukończyły wymaganego okresu, ale otrzymują rentę w wyniku zdarzenia rejestracji, z obowiązkiem opłacania składek, gdy wystąpi zdarzenie wynikające z innego bezpośrednio ją poprzedzającej zdarzenia rejestracji lub jej odpowiednika, bez obowiązku opłacania składek.
Istnieją zasady szczególne dla pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin.
poleca:
Studentnews.pl