Dania - renta

Duńska flaga jest czerwonym prostokątem z białym krzyżem
Państwo: Dania
Obszar (km2): 43 098,31
Ludność 2012 (mln): 5,6
Język urzędowy: duński
Waluta: korona duńska
Domena internetowa: .dk
Kod telefoniczny: +45
Data wstąpienia do UE: 1 stycznia 1973
PKB całkowite 2011 (mld USD): 332
PKB na osobę 2011 (USD): 59 709

Prawo uznaje za osobę niepełnosprawną osobę w wieku 18-65 lat (67 dla osób, które osiągnęły 60 lat do 1 lipca 1999 r., okres przejściowy do 1 lipca 2002 r.), której zdolność do pracy jest czasowo zmniejszona co najmniej o połowę ze względu na umysłową lub fizyczną ułomność. Ubezpieczeniem z tytułu niezdolności do pracy w systemie powszechnym objęci są wszyscy mieszkańcy Danii.

Systemy ATP (uzupełniający system oparty na zawodowych programach emerytalnych) i SP (specjalny system oparty na indywidualnych systemach oszczędnościowych) nie przewidują świadczeń z tytułu niezdolności do pracy.

O świadczenia z tytułu niezdolności do pracy mogą ubiegać się osoby, które:
  • mają orzeczony minimum 50% stopień inwalidztwa,
  • nie przekroczyły 64 lat (66 dla tych, którzy 60 lat osiągnęli do 1999 r., okres przejściowy do 1 lipca 2002 r.),
  • mają minimalny okres przynależności do systemu, tzn. przynajmniej 3 lata zamieszkiwania w Danii między 15 a 67 rokiem życia,
  • w przypadku cudzoziemców - przebywają w Danii 10 lat, z których 5 bezpośrednio przed złożeniem wniosku o rentę.

W wieku 65/67 lat renta jest automatycznie zamieniana na emeryturę.

Wysokość renty inwalidzkiej zależy od stopnia niepełnosprawności i przyczyn społecznych.

Przy całkowitej niezdolności do pracy (100%) - świadczenie jest sumą:

  • kwoty podstawowej,
  • podstawowego dodatku inwalidzkiego,
  • dodatku z tytułu niezdolności do zarobkowania,
  • dodatku rentowego.

Przy średniej niezdolności do pracy (67-99%) - świadczenie jest sumą:

  • kwoty podstawowej,
  • podstawowego dodatku inwalidzkiego,
  • dodatku rentowego.

Przy częściowej niezdolności do pracy (jeśli zdolność do pracy jest zredukowana do 50%) - świadczenie jest sumą:

  • kwoty podstawowej,
  • dodatku rentowego,
  • kwoty przedemerytalnej (jeśli spełnia określone warunki).

O wysokości poszczególnych składników renty inwalidzkiej można dowiedzieć się kontaktując się z lokalnym urzędem gminy: Poza wyżej wymienionymi świadczeniami osobom niepełnosprawnym może przysługiwać:

  •  zasiłek opiekuńczy - przyznawany na pomoc osoby trzeciej w przypadku ślepoty lub znacznego krótkowidztwa,
  • zasiłek na stałą pielęgnację - gdy wnioskujący wymaga stałej pielęgnacji lub opieki osoby trzeciej,
  • zasiłek inwalidzki - przyznawany, gdy zarobki nie dają uprawnień do renty i gdy niepełnosprawność (66-100%) jest potwierdzona medycznie oraz w wypadku głuchoty stwarzającej poważne problemy w komunikacji, zasiłek zdrowotny - pokrywający 85% udziału rencisty w wydatkach związanych z ochroną zdrowia,
  • zasiłek mieszkaniowy i personalny dodatek dla rencistów, którzy mieszkają w trudnych warunkach i nie otrzymują pełnej renty.

Świadczenia waloryzuje się corocznie w zależności od wzrostu przeciętnego wynagrodzenia. Świadczenia z tytułu inwalidztwa można łączyć z pracą, ale wówczas świadczenia te są obniżane. Władze publiczne subsydiują pracodawców zatrudniających osoby niepełnosprawne.



źródło: Eures, Eures Polska, Eurostat, Eurydice, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej
Polityka Prywatności