Ubezpieczony jest uważany za osobę niepełnosprawną, jeśli jego długotrwały, zły stan zdrowia zmniejsza jego zdolność do pracy o więcej niż 40% w stosunku do osoby zdrowej. Długotrwały zły stan zdrowia to taki stan, który ogranicza możliwość wykonywania płatnej pracy i który trwa dłużej niż 1 rok.
Ograniczenie zdolności do pracy jest określane poprzez porównanie zdolności fizycznych, umysłowych i zmysłowych ubezpieczonego podczas trwania długotrwałej choroby i człowieka zdrowego.
Prawo do renty inwalidzkiej przysługuje ubezpieczonemu w zależności od jego wieku oraz opłacania składek na ubezpieczenie rentowe przez określony czas wg następujących zasad:
osoby do 20 roku życia: opłacanie składek przez mniej niż rok,
osoby między 20 a 22 rokiem życia: opłacanie składek przez przynajmniej 1 rok,
osoby między 22 a 24 rokiem życia: opłacanie składek przez przynajmniej 2 lata,
osoby między 24 a 26 rokiem życia: opłacanie składek przez przynajmniej 3 lata,
osoby między 26 a 28 rokiem życia: opłacanie składek przez przynajmniej 4 lata,
osoby powyżej 28 roku życia: opłacanie składek przez przynajmniej 5 lat.
Warunek opłacania składek na ubezpieczenie rentowe przez określoną liczbę lat nie dotyczy ubezpieczonych, którzy zostali inwalidami na skutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.
Składka na ubezpieczenie rentowe wynosi 6%, z czego 3% opłaca pracodawca, a 3% pokrywa pracownik.
poleca:
Studentnews.pl