Finlandia

Fińska flaga posiada niebieski krzyż na białym tle. Kolor niebieski symbolizuje liczne jeziora, a biały - śniegi
Państwo: Finlandia
Obszar (km2): 338 145
Ludność 2012 (mln): 5,4
Język urzędowy: fiński, szwedzki
Waluta: euro
Domena internetowa: .fi
Kod telefoniczny: +358
Data wstąpienia do UE: 1 stycznia 1995
PKB na osobę 2011 (USD): 48 783
Stopa bezrobocia poniżej 25 lat wrz 2011 (%): b.d.
Stopa bezrobocia mężczyźni wrz 2011 (%): b.d.
Stopa bezrobocia kobiety wrz 2011 (%): b.d.
Stopa bezrobocia wrz 2012 (%): b.d.
Stopa bezrobocia poniżej 25 lat wrz 2012 (%): b.d.
Stopa bezrobocia mężczyźni wrz 2012 (%): b.d.
Stopa bezrobocia kobiety wrz 2012 (%): b.d.

W Finlandii nie ma jednej obowiązującej uniwersalnie stawki płacy minimalnej, natomiast porozumienia zbiorowe ustalają jej wysokość w różnych sektorach rynku pracy. Takie prawnie wiążące dany sektor stawki płacy minimalnej mają zastosowanie zarówno do fińskich pracowników, jak i dla obcokrajowców.

Jeżeli w danej dziedzinie działalności nie istnieje umowa ogólna o warunkach pracy, wielkość wynagrodzenia można uzgodnić. Za punkt wyjściowy można przyjąć podstawowe i umiarkowane wynagrodzenie. Może się ono opierać np. na zaleceniach związków działających w danej dziedzinie, dotyczących wynagrodzeń.

Komisja d/s zatwierdzania zobowiązań ogólnych umów o warunkach pracy działająca przy Ministerstwie Zdrowia i Spraw Socjalnych dba o opublikowanie w formie spisów ogólnych umów o warunkach pracy. Wynagrodzenie niższe od określonego w ogólnie obowiązującej umowie o warunkach pracy jest nieważne. Wynagrodzenie musi być wypłacane przynajmniej raz w miesiącu.

Poza pensją podstawową specjalna rekompensata musi być wypłacana za pracę w niedzielę i inne specjalne nadgodziny. Porozumienia zbiorowe gwarantują także różne inne rekompensaty i dodatki w niektórych branżach.

Odpowiedni według branży, w której pracownik jest zatrudniony, związek zawodowy udzieli w tym zakresie porady w odniesieniu do wykształcenia, doświadczenia i obecnej sytuacji pracownika.

Pracownik może umówić się z pracodawcą, że część wynagrodzenia będzie otrzymywał w formie wyżywienia, zakwaterowania lub innych korzyści. Pracownik może również otrzymywać dodatkowe korzyści jak np. służbowy samochód, mieszkanie, telefon komórkowy, darmowa opiekę zdrowotną. Większość z tych dodatków, zwłaszcza te o znacznej wartości, jest traktowana jako dochód podlegający opodatkowaniu.

Wyższe wynagrodzenie obowiązuje za dodatkową pracę i nadgodziny. Pracownik jest uprawniony do rekompensaty za pracę w czasie przekraczającym ustalone godziny pracy (które nie powinny przekraczać 8 dziennie). Każda praca w czasie przekraczającym ten wymiar jest uznawana za nadgodziny.

Nadgodziny mogą mieć maksymalny wymiar 20 godzin tygodniowo. Stawka wynagrodzenia za nadgodziny wynosi zwykle 50% ponad regularną stawkę godzinową za pierwsze dwie godziny ponad normalny czas pracy i 100% ponad regularną stawkę godzinową za każdą następną godzinę ponad dwie pierwsze.

Wynagrodzenie za dodatkową pracę czy nadgodziny może także przybrać formę dni wolnych, jeśli tak zostało uzgodnione. Wynagrodzenie za pracę w niedzielę wynosi 100% ponad regularną stawkę.

Według danych fińskiego urzędu statystycznego średnie przeciętne wynagrodzenie brutto wynosiło w marcu 2011 roku 3119 euro. W sektorze prywatnym było to 3270 euro brutto. W sektorze samorządowym średnie zarobki wyniosły 2825 euro. W administracji centralnej - 3493 euro brutto.. W innych sektorach gospodarki przeciętne wynagrodzenie wynosiło 2886 euro brutto. Zarobki osiągane przez kobiety były przeciętnie niższe niż wynagrodzenie mężczyzn.

Przykładowo na terenie aglomeracji stołecznej płace w sektorze ochrony zdrowia (pielęgniarki, położne, personel laboratorium, personel stołówek, personel administracji, rehabilitanci, sprzątaczki itp.) sytuują się w granicach od 1543 do 2609 euro miesięcznie


źródło: Eures, Eures Polska, Eurostat, Eurydice, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej
 
Polityka Prywatności