Ustawa o organizacji czasu pracy (The Organisation of Working Time Act, 1997) gwarantuje maksymalnie 4-tygodniową długość corocznego urlopu wypoczynkowego. Kontrakt pracowniczy może jednak dawać większe uprawnienia. Okresy trwania urlopu przewidziane ustawą są bowiem okresami minimalnymi, a pracodawca i pracownik mogą je przedłużyć w zawartej umowie.
Urlop powinien być wykorzystany w roku jego przysługiwania lub na życzenie pracownika w przeciągu 6 miesięcy jego trwania. Dłuższe odroczenia (znane jako „carrying-over” (przeniesienia) urlopu są sprawą uzgodnień pomiędzy pracownikiem a pracodawcą.
Na długość corocznego urlopu wypoczynkowego nie mają wpływu prawnie przewidziane okresy nieobecności (obejmują one urlop macierzyński, urlop wychowawczy i urlop z tytułu adopcji). Czas spędzony na urlopie macierzyńskim, urlopie wychowawczym, czy urlopie z tytułu adopcji traktowany jest jako czas pracy i jest uwzględniany przy naliczaniu corocznego urlopu wypoczynkowego.
Istnieją 3 sposoby naliczania urlopu wypoczynkowego:
I sposób - bazuje na ilości przepracowanych godzin w rocznym okresie rozliczeniowym, który biegnie od kwietnia do marca. Pracownik, który przepracował w tym czasie co najmniej 1365 godzin (tzn. średnio 26,25 godzin w tygodniu) ma prawo do 4-tygodniowego urlopu. Wielu pracodawców jako okresu rozliczeniowego używa też roku kalendarzowego.
II sposób - jeśli pracownik przepracował co najmniej 117 godzin w miesiącu, to należą mu się 2 dni i 8 godzin urlopu (1/3 tygodnia pracy za każdy miesiąc).
Pracownik może wybrać tę metodę, która daje mu większe uprawnienia. Pracownik, który przepracował 8 miesięcy, ma prawo do 2-tygodniowego, nieprzerwanego urlopu wypoczynkowego. W przypadku choroby podczas korzystania z urlopu wypoczynkowego należy poprosić lekarza rodzinnego (GP) o zaświadczenie lekarskie i przedstawić je pracodawcy po powrocie do pracy. W ten sposób dni choroby nie będą się wliczały do urlopu wypoczynkowego.
Pracodawca nie może zmuszać pracownika do wykorzystywania dni urlopowych na wizyty szpitalne w godzinach pracy. Pracownik ma w takim przypadku prawo zwolnienia się z pracy, co jednak nie oznacza automatycznie, iż otrzyma za ten czas wynagrodzenie. Jedynym wyjątkiem są kobiety ciężarne, mające prawo do zapłaty za czas nieobecności spowodowany wizytami szpitalnymi związanymi z przebiegiem ciąży. Niemniej jednak, niektórzy pracodawcy zgadzają się na „płatne” nieobecności związane z wizytami lekarskimi. Upewnij się u swego pracodawcy co do sytuacji w twoim miejscu pracy.
Większość pracowników ma prawo do zapłaty za nieprzepracowane dni ustawowo wolne od pracy. Wyjątkiem są ci, którzy przepracowali łącznie mniej niż 40 godzin w ciągu 5 tygodni przed danym dniem ustawowo wolnym od pracy.
Ci, którzy się kwalifikują, mają prawo wyboru pomiędzy płatnym dniem wolnym lub jedną z poniższych możliwości:
inny płatny dzień wolny w ciągu miesiąca;
dodatkowy dzień urlopu;
dodatkowa dzienna stawka płacy.
Informacje dodatkowe dotyczące urlopów i praw pracowniczych w Irlandii można uzyskać pod adresem:
Dział Praw Pracowniczych
Ministerstwa Przedsiębiorczości, Handlu i Zatrudnienia
Employment Rights Unit,
Department of Enterprise, Trade and Employment,
Room G05,
Davitt House,
65a Adelaide Road,
Dublin 2
Infolinia: 1890 201 615 Fax: (01) 631 3267
Godziny otwarcia: 9.30 - 17:00 (włączając porę lunchu)
poleca:
