Średni maksymalny tygodniowy czas pracy w ciągu czteromiesięcznego okresu referencyjnego nie może przekraczać 48 godzin na każdy okres siedmiodniowy, włącznie z godzinami nadliczbowymi. Czas pracy jest w tym kontekście definiowany jako czas czynnej pracy. Maksymalny tygodniowy czas pracy może być uśredniany na podstawie układu zbiorowego gdy okres referencyjny nie przekracza 6 miesięcy. W wyjątkowych przypadkach okres ten można wydłużyć do 12 miesięcy.
Dzienny okres odpoczynku
Czas pracy w ciągu każdej 24-godzinnej doby musi być zorganizowany w taki sposób, by zapewnić co najmniej 11 kolejnych godzin odpoczynku dla pracownika. O ile to możliwe, dzienny czas odpoczynku powinien przypadać pomiędzy 23 a 6 rano. Niezgodne z prawem jest organizowanie przez pracodawcę dnia roboczego dłuższego niż 13 godzin.
W przypadku, gdy szczególne okoliczności wymagają odstępstwa od zasad dotyczących dziennego okresu odpoczynku, stosuje się następujące zasady: jeżeli pracownicy zostaną wyraźnie poproszeni o przybycie do pracy przed upływem 11 -godzinnego okresu odpoczynku, dopuszczalne jest odroczenie odpoczynku i przyznanie go w późniejszym okresie. Musi to nastąpić na takich warunkach, iż 1,5 godziny (praca w dzień) wolnego przysługuje za każdą godzinę skrócenia odpoczynku.
Dopuszczalne jest wypłacenie ekwiwalentu 0,5 godziny (praca w dzień) prawa do czasu wolnego, jeżeli pracownik sobie tego życzy. Odstępstwo jest także dopuszczalne w przypadku pracy zmianowej. Jest tak za każdym razem, gdy pracownik zmienia zmianę i nie może skorzystać z dziennych i/lub tygodniowych okresów odpoczynku pomiędzy końcem jednej zmiany a początkiem następnej. W takim przypadku, dzienny czas odpoczynku może zostać skrócony do 8 godzin.
Praca zmianowa jest definiowana jako dowolna metoda organizacji pracy na zmiany, w ramach której pracownicy zastępują się nawzajem na tym samym stanowisku pracy według określonego systemu, który może być ciągły lub przerywany.
Pracownicy są także uprawnieni do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut w ciągu dnia pracy przekraczającego 6 godzin. Przerwy na kawę i posiłek są uznawane za przerwy w pracy. Tygodniowy dzień wolny
W każdym 7-dniowym okresie pracownik musi mieć przynajmniej jeden dzień wolny od pracy, co jest bezpośrednio związane z dziennym czasem odpoczynku. Poniedziałek jest pierwszym dniem tygodnia w tym ujęciu. Jeśli to możliwe, tygodniowy dzień wolny powinien przypadać w niedzielę.
Również jeśli jest taka możliwość każdy pracownik danej spółki powinien mieć ten dzień wolny od pracy.
Jeżeli to konieczne, po konsultacji ze swoimi pracownikami, firma może odroczyć tygodniowy dzień wolny, w przypadku gdy szczególne przyczyny sprawiają, że taki wyjątek jest nie do uniknięcia. Jeżeli zachodzi szczególna potrzeba zorganizowania pracy w sposób, który wymaga odroczenia tygodniowego dnia wolnego, należy zawrzeć w tym zakresie szczególne porozumienie.
Pracownicy nocni
Pracownicy nocni to pracownicy, którzy pracują więcej niż trzy godziny pomiędzy godziną 23 a 6 rano regularnie w ramach swojej pracy. Pracodawcy są zobowiązani podejmować wszelkie rozsądne kroki dla zapewnienia, by "normalne" godziny pracy pracowników nocnych nie przekraczały 8 godzin w każdych 24 godzinach.
W przypadkach gdy praca nocna wiąże się ze szczególnymi zagrożeniami, silnym obciążeniem fizycznym lub psychicznym, zabroniona jest praca przez czas dłuższy niż 8 godzin w każdych 24 godzinach.
poleca:
Studentnews.pl