Minimalny wiek, w którym możliwe jest zawarcie umowy o pracę, wynosi 15 lat. Na Cyprze nie ma jednolitego systemu zawierania umów. Zawarcie umowy w formie pisemnej nie jest obowiązkiem wymaganym prawnie. W przypadku, gdy warunków zatrudnienia w danym przedsiębiorstwie lub branży działalności w ogólności nie reguluje układ zbiorowy, można zastosować zarówno umowę na czas określony, jak i nieokreślony.
Ustawa o udzielaniu przez pracodawcę informacji pracownikom w zakresie warunków regulujących umowę lub stosunek pracy (Nr 100(I)/2000) zobowiązuje pracodawcę do udzielenia każdemu pracownikowi następujących informacji na temat stosunku pracy:
danych stron (pracodawcy i pracownika);
miejsca świadczenia pracy przez pracownika;
zarejestrowanego adresu siedziby organizacji;
opisu stanowiska lub specjalizacji i stopnia pracownika, kategorii zatrudnienia oraz celu pracy;
daty rozpoczęcia zatrudnienia;
czasu trwania zatrudnienia (jeżeli jest to czas określony);
uprawnień pracownika do płatnego urlopu oraz czasu i metody jego udzielania;
okresu wypowiedzenia umowy o pracę;
wynagrodzenia pracownika;
godzin pracy (w ujęciu dziennym lub tygodniowym);
układów zbiorowych regulujących warunki zatrudnienia i pracy.
Informacji wymienionych powyżej należy udzielić w liście informującym o zatrudnieniu lub umowie o pracę, bądź w dowolnym innym dokumencie, takim jak układ zbiorowy, opatrzonym podpisem pracodawcy. Informacje należy przekazać nie później niż w ciągu jednego miesiąca od daty rozpoczęcia zatrudnienia.
W przypadku, gdy pracownik będzie zatrudniony za granicą, w dokumencie zatrudnienia należy udzielić następujących dodatkowych informacji:
czas trwania zatrudnienia za granicą;
waluta wynagrodzenia;
wszelkie świadczenia w pieniądzu lub w naturze, związane z koniecznością przebywania poza Cyprem;
wszelkie warunki związane z powrotem do kraju.
Na Cyprze najszerzej stosowane są umowy na czas nieokreślony. W niektórych sektorach, takich jak turystyka i rolnictwo, szeroko występuje zatrudnienie sezonowe.
Zatrudnienie w niepełnym wymiarze godzin
Równe traktowanie pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin gwarantuje specjalna ustawa. Na mocy tej ustawy pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin jest definiowany jako osoba, której liczba godzin pracy, liczona w ujęciu tygodniowym lub uśredniona w okresie zatrudnienia w ciągu jednego roku, jest niższa niż standardowa liczba godzin pracy porównywalnego pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze godzin. W takich przypadkach stosowana jest zasada proporcjonalności, polegająca na tym, iż pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin ma proporcjonalne uprawnienia do warunków i traktowania przyznanego pracownikowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze godzin.
Zatrudnienie na czas określony
Zatrudnienie na czas określony (ustalony okres) jest regulowane specjalną ustawą. Zgodnie z tą ustawą, umowy na czas określony, na mocy których pracownik jest zatrudniany przez tego samego pracodawcę przez łączny okres dłuższy niż 30 miesięcy (niezależnie od liczby odnowień t akich umów), są uznawane dla wszystkich celów za umowy stanowiące umowę zawartą na czas nieokreślony, z wyjątkiem przypadku, gdy pracodawca udowodni, że umowa na czas określony jest uzasadniona przyczynami obiektywnymi.
poleca:
