Cechy osobowości pracoholików na przykładzie Norwegów

Powyższe wnioski wyciągnięto na podstawie badania przeprowadzonego z wykorzystaniem specjalnego narzędzia – Bergeńskiej Skali Uzależnienia od Pracy (Bergen Work Addiction Scale) – które zostało skonstruowane w oparciu o główne symptomy uzależnienia od substancji obejmujące np. zmiany nastrojów, wzrost poziomu tolerancji, czy syndrom odstawienny.

Jak jest w Norwegii?

Co dwunasty mieszkaniec Norwegii jest uzależniony od pracy. Przypadłość dotyka głównie młodych ludzi bez względu na płeć, poziom wykształcenia, czy status matrymonialny. 

Naukowcy z Uniwersytetu w Bergen, którzy szacowali poziom pracoholizmu odkryli, że 8,3 proc. badanych cierpi z powodu uzależnienia od pracy, co często odbija się na ich zdrowiu. Wśród pracoholików dominują osoby młode oraz posiadające dzieci. Pomiędzy uczestnikami badania nie stwierdzono występowania różnic ze względu na płeć, poziom wykształcenia, status matrymonialny, czy formę zatrudnienia.

Klasyfikacja pracoholizmu wg Bryana Robbinsona (1998)

• PRACOHOLIK NIEUGIĘTY – osoba pracująca kompulsywnie przez cały tydzień. Bardzo pilnuje wyznaczonych terminów. Praca jest ważniejsza od relacji z innymi ludźmi. Sprawia wrażenie osoby bezwzględnej i niewrażliwej na potrzeby bliskich, co negatywnie wpływa na ich relacje. Wśród pracodawców ceniony głównie za odpowiedzialność.

• PRACOHOLIK BULIMICZNY – sprawia wrażenie uciekającego od pracy, ponieważ pozostawia zadania na ostatni moment, realizując je w bardzo intensywnym trybie pracy, bez przerw i z maksymalnym zaangażowaniem. Po tym okresie następuje faza zmęczenia, niechęci i unikania pracy. Ten typ pracoholika nie rozpoczyna zadania we wcześniejszym terminie, ponieważ boi się, iż zadanie nie będzie wykonane perfekcyjnie. Pracoholik bulimiczny przez cały czas przeżywa wzrost napięcia, dopiero wysokie napięcie i lęk oraz presja czasu uaktywnia działanie.

• PRACOHOLIK Z DEFICYTEM UWAGI – praca jest źródłem stymulacji, pracownik taki łatwo się nudzi, zaczyna więc kilka zadań równocześnie. Pracuje bardzo intensywnie, ale bez sensownej strategii pracy. W rezultacie prowadzi to do konieczności poprawiania wszystkiego od początku.

• PRACOHOLICY DELEKTUJĄCY SIĘ PRACĄ – pracują wolno, dokładnie, wraz z planem strategicznym. Mimo wszystko boją się, że rezultat nie będzie perfekcyjny, dlatego trudno im uznać pracę za skończoną.